Als dagelijkse treinreiziger kent Walter Leendertse het gevoel van het missen van de trein van binnen en van buiten. Voor iemand die effectief met zijn tijd wil omgaan, is wachten op het perron het liefst te vermijden. Een stoplicht of wachttijd door snel passerende auto's kunnen funest zijn. Vooral frustrerend is het wanneer je moet wachten door aansluitingsproblemen buiten jouw schuld om. Met de nieuwe dienstregeling die op vijftien december ingaat, hoopt Walter dat planners zich hebben gebogen over het verbeteren van deze aansluitingen.
Walter deelt zijn gedachten over het nieuwe logo – of zoals hij het noemt, de nieuwe visuele identiteit – waar hij als docent beeldende kunst en vormgeving een aanpak vanuit schoonheid waardeert. Hij benoemt zijn gebruik van storycubes in theaterlessen, waar willekeurige plaatjes leiden tot boeiende verhalen. Het reclamebedrijf, verantwoordelijk voor het logo, beweerde zelfs inspiratie te hebben gevonden in Franse plaatsen zoals Châttelon-sur-Marne.
Terugkijkend op eeuwigheidszondag, de zondag vóór advent, herdenkt Walter degenen die het afgelopen jaar zijn overleden. Hij benadrukt dat advent, ondanks de sfeer van hoop en warmte, voor sommigen geen gezellige tijd is. In deze periode vraagt hij om aandacht voor degenen die een lege plek naast zich hebben en hoopt hij dat niemand gemist wordt deze decembermaand.